Ἄς μήν ἀπογοητευώμεθα. Τό σκοτάδι δέν εἶναι ἀνίκητο. Τό φῶς ὑπάρχει. Εἶναι ὁ Χριστός! Τό φῶς ἦλθε! Ὁ Χριστός ἐγκαθίσταται καί στήν δική μας Γαλιλαία. Καί ἡ δική μας καρδιά μιά Καπεναούμ, ἕνας θρόνος τοῦ Χριστοῦ.

...Είναι ο πόνος το άροτρο του Θεού, που με το βαθύ του ηνί οργώνει τα σκληρά εδάφη της καρδιάς του ανθρώπου, γιατί οι απολαύσεις της ζωής, οι ευκολίες της ζωής σκληραίνουν την καρδιά, την κάνουν πέτρινη και δεν μπορεί η Χάρη του Θεού να την επισκιάσει, να την σώσει, να την ανεβάσει στους ουρανούς.

Ὄρθιοι, ἀδέλφια. Ὄρθιοι, ἄγρυπνοι! Ὁ στρατός πού αἰφνιδιάζεται ἀπό τόν ἐχθρό, χάνει τήν μάχη.

Δέν εἶναι στίς προθέσεις μας, Κύριε, νά πράττουμεν ἀντίθετα ἀπό ἐκεῖνο πού Ἐσύ θέλεις. Ποθοῦμε πάντα νά εἴμαστε παιδιά Σου. Καί τότε πού ἄθελά μας ἁμαρτάνουμε καί τότε πού Σέ ὁδηγοῦμε σ' ἕναν καινούργιο Γολγοθᾶ καί τότε θέλουμε νά εἴμαστε παιδιά Σου.

Ἔχε θάρρος. Θά ἔλθουν, ναί, καλύτερες ἡμέρες. Τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί ἡ Θεία Πρόνοια θά μᾶς χαρίση τό ποθούμενο. Ὁ Θεός καί ἁμαρτάνοντες καί ἀσεβοῦντες μᾶς ἀγαπᾶ καί δέν θά ἐνεργοποιήση τήν δικαιοσύνη Του νά μᾶς καταστρέψη, ὅπως τά Σόδομα καί τά Γόμορρα.